با انواع چرم بیشتر آشنا شویم! به همراه تاریخچه چرم

انواع چرم و تاریخچه آن موضوع این مقاله است. چرم متریالی است که در دباغی پوست خام جانوران، به‌ ویژه گاو به‌دست می‌آید. فرایند دباغی، پوست فسادپذیر را به یک مادهٔ طبیعی پایدار، دایمی و انعطاف‌پذیر برای کاربردهای گوناگون تبدیل می‌کند. چرم در تلفیق با چوب، پایهٔ فناوری باستانیان را شکل می‌داده است. صنعت چرم و صنعت خز با هم متفاوت‌اند. این تفاوت از اهمیت مواد خام مورد استفاده در هر کدام پیداست.

مواد خام مورد استفاده در صنعت چرم، محصولات فرعی صنعت گوشت هستند؛ در حالی‌که گوشت ارزش بیشتری از پوست دارد. مواد خامی که در صنعت خز به کار گرفته می‌شوند، ارزش بیشتری از گوشت دارند و به همین خاطر گوشت به عنوان یک محصول جانبی تلقی می‌شود. تاکسیدرمی اجازهٔ استفاده از پوست حیوانات را به انسان می‌دهد، البته مهم تر از پوست‌شان، سر و بخشی از پشت آن‌هاست. پوست‌ها و پوست‌های خام در ساخت چسب و ژلاتین هم کاربرد دارند. چند راه وجود دارد که در نتیجهٔ آنها، پوست جانور به یک مادهٔ انعطاف‌پذیر و محکم به نام چرم تبدیل می‌شود.

تاریخچه چرم در جهان (انواع چرم در جهان)

تاریخچه‎‌ی چرم در جهان به سالیان بسیار دور می‌رسد. در این قسمت انواع چرم در جهان را برای شما توضیح می‌دهیم:

1.  شرکتی در انگلیس، مطایق قرارداد با افراد داوطلب، پس از مرگشان با پوست آنها کمربند، کیف و کفش از چرم انسان (پس از انجام عملیات لازم بر روی پوست) تولید می‌کند و با قیمت بالا به صورت محدود به فروش می‌رساند.
2. گیاهی با استفاده از تانناز ریشهٔ tanning به معنای دباغی و سایر عناصری که در پوست تنه و میوه برخی درختان (مانند مازو) یافت می‌شوند، تهیه می‌شود. این نوع چرم، انعطاف‌پذیر بوده و رنگ آن قهوه‌ای ‌است که میزان رنگش به ترکیب شیمیایی و رنگ پوست بازمی‌گردد.
3. چرم گیاهی در آب پایدار نیست؛ بی‌رنگ می‌شود و اگر پس از خیس شدن، خشکش کنید، چروک شده و از انعطاف‌پذیری و نرمی‌اش کاسته خواهد شد. در آب گرم، شدت چروک شدنش بیش‌تر است و تقریباً شبیه ژلاتین می‌شود. علاوه بر اینکه سفت شده و احتمالاً شکننده هم می‌گردد.
4. چرم جوشانده نمونه‌ای است از چرمی که با قرار گرفتن در آب داغ، شناور شده و سفت می‌شود. این اتفاق در موم جوشانده و مواد شبیه هم رخ می‌دهد. در تاریخ گهگاه پس از عمل سفت کردنش، از آن در زره‌ها و همچنین در اتصال کتابها هم استفاده می‌شده است. این نوع چرم، تنها نوع چرم است که در حکاکی و قالب‌گیری چرم می‌تواند مناسب باشد.
5. کرومی که در ۱۸۵۸ اختراع شد، با کرومیوم سولفات و دیگر نمک‌های کرومیوم دباغی می‌شود. آلدهیدی با استفاده از ترکیبات گلوتارآلدهید یا اکسازولیدین دباغی می‌شود. ترکیبی به کمک بسپارهای آروماتیک مثل گونه‌هایی از نوولاک و نرادول ساخته و دباغی می‌شود.
6. آلومی که با نمک آلومینیوم در ترکیب با چسبنده‌های گوناگون و منابع پروتئینی مانند فلوئور، زردهٔ تخم مرغ و غیره دباغی می‌شود. پوسته خام با ایجاد تراش‌های نازک روی پوست، شناور ساختنش در لیمو، و کشیدنش در موقعی که خشک شده است درست می‌شود.
7. در سال ۲۰۰۹ شرکت نایک و تیمبرلند خرید چرم از بخش‌های جنگل‌زدایی شدهٔ جنگل‌های آمازون را متوقف کردند. این عمل تنها چند هفته پس از گزارش سازمان صلح سبز صورت گرفت که نشان می‌داد گله‌های دامداری های منطقهٔ آمازون باعث تخریب جنگل‌های آمازون می‌شوند.

تاریخچه چرم در ایران(انواع چرم در ایران)

ایرانیان با پیشینه سه هزار ساله، اولین و قدیمی ترین تولید کنندگان چرم در جهان هستند. آثار باستانی به جا مانده از دوران قبل از میلاد نشان دهنده این است که ایرانیان از حدود 1500 سال قبل از میلاد از پوست برای تهیه لباس، کفش و جنگ افزار استفاده می‌کردند ولی از 550 سال قبل از میلاد بود که از چرم برای لباس و زره نیز استفاده کردند.

وجود واژه‌هایی مانند ادیم، کیمخت، ساغری، تیماج، سختیان در زبان پارسی قبل از اسلام و همچنین وجود واژه‌های مرتبط با وسایل و ابزار‌های چرمی مانند سختک، کمربند، انگشتیان، مشک و … در متون پهلوی نشان دهنده استفاده گسترده از چرم در ایران پیش از اسلام است.  به نوشته ابن یمین ایرانیان باستان از پوست حیواناتی مانند گاومیش، گاو و گوسفند برای نوشتن بر روی آن استفاده می‌کردند و ابن یمین در نوشته‌هایش بر نوشتن فرمانهای داریوش بر روی چرم اشاره کرده است. بنا بر برخی روایات اوستا را بر دوازده هزار قطعه پوست گاو نوشته بودند. همچنین پوست نوشته‌هایی که در اورامان کردستان یافت شده و در موزه بریتالنیا نگهداری می‌شود نشان دهنده استفاده از پوست برای نگارش در دوره اشکانیان است.

تولید انواع پوست و چرم و نیز تجارت مرتبط با آن در دوره عباسی در سراسر قلمرو اسلامی پررونق بود. استفاده از پوست حیوانات مختلف برای ساخت پوستین و قبضه شمشیر و آستر کفش و لباس‌های زمستانی همچنین برای افسار، رکاب، مشک و همچنین جلدهای چرمی برای کتاب‌ها که به صورت ساده‌ای طلاکوب می‌شد بعضی از مهم‌ترین کاربردهای چرم در این دوره است و گزارش‌های فراوانی درباره تجارت پوست و چرم در این دوره در دست است که نشان دهنده رونق استفاده از چرم در این دوره است.

تجارت چرم و پوست پس از حمله مغول نیز پررونق بود، مکاتبات خواجه رشید الدین گواه شهرت برخی شهرها مانند تبریز و شیراز در این دوره است. در دوره تیموری از چرم برای تجلید کتاب‌ها و ساخت جلدهای ضربی و سوخت استفاده بسیاری می‌شد به طوری که هنر سوخت علاوه بر جلد سازی به عنوان هنری تزیینی نیز در این دوره اهمیت پیداکرد .

گزارش‌های جهانگردان از دوره صفوی نشان دهنده رونق فراوان بازار چرم و فعالیت‌های مرتبط با آن در این دوره است. کمپفر از کارگاه‌های سلطنتی و از کفش دوزخانه و پوستین دوزخانه سخن گفته است. معروفیت ساغری ایرانی در این دوره به حدی بود که شاردن معتقد است واژه شاگرن فرانسوی به معنی پوست خالدار مقتبس از کلمه ساغری است. ساغری در دوره صفوی در تبریز تولید می‌شد و بیشتر در ساخت چکمه و کفش کاربرد داشت و همه درباریان از این نوع کفش های ساغری می‌پوشیدند.

در دوره قاجار انواع چرم به مقدار زیاد در شهر‌های ایران تولید می‌شد. همدان در این دوره مرکز مهم تولید نوعی چرم معروف به چرم همدانی بود که از پوست گوسفند تهیه می‌شد؛ و در این دوره از جمله کارهایی که امیر کبیر در سال 1267 به نمایشگاه لندن فرستاد پوست بود. به علاوه در این دوره صادرات پوست و چرم از اغلب شهرهای ایران به روسیه و عثمانی و هند رونق بسیار داشت. علاوه بر همدان شهر‌های تبریز و اصفهان نیز در تولید و صادرات چرم سهم بسزایی داشتند. در عین حال به علت مسایل شرعی تجارت چرم‌هایی که توسط غیر مسلمانان تولید می‌شد در دست ارمنیان بود.

اولین کارخانه چرم سازی ایران در سال 1308 ش در شهر تبریز بنا شد و پس از آن در همدان، تهران، اصفهان و برخی شهرهای دیگر نیز کارخانه‌هایی تاسیس شد به طوری که در سال 1337 تعداد 22 کارخانه در ایران مشغول به کار بودند.  از سال 1362 در اطراف شهرهایی که از قدیم در تولید چرم فعال بودند مانند تهران، تبریز و مشهد، شهرک‌های صنعتی تولید این کالا راه اندازی شد. که نام چرم شهر را بر این شهرک‌ها نهادند که وجود این شهرهای صنعتی به افزایش تولید چرم و کیفیت آن کمک شایانی نموده است به طوری که امروزه فقط در شهر تبریز سالانه 2,500,000 جلد چرم تولید می‌شود .

آماده سازی پوست و پرداخت چرم

مدت زمان لازم جهت پروسه کامل انواع چرم حدود 15 روز است. پرداخت چرم فقط یک رنگرزی ساده سطح چرم به منظور پوشاندن اشکالات یا ترمیم خراشهای موجود در رخ چرم نیست بلکه این عمل کمک زیادی به دوام و زیبایی چرم، مقاومت چرم در مقابل رطوبت، حلال‌ها، حرارت و سایش می‌کند. علاوه بر این ظاهر چرم طبیعی برخلاف چرم‌های سنتزی و پلاستیکی کاملا یکنواخت نیست و این امر سبب می‌شود که مصرف چرم در تهیه یک کالای چرمی افزایش یابد اما پرداخت چرم تا حدودی به یکنواخت نمودن رنگ سطح و در نتیجه کاهش مصرف چرم کمک می‌کند. قبل از دباغی باید عملیات آماده سازی را به منظور حذف اضافات باقیمانده بر روی پوست (مانند چربی‌های اضافی، پشم و غیره) انجام داد که خود شامل چند مرحله به شرح زیر است.

خشک کردن و نمک زدن

پوست‌ها را پس از جدا کردن از بدن حیوانات با خشک کردن و یا نمک زدن برای دباغی نگهداری می‌کنند. این عمل با استفاده از نمک خشک، آب نمک یا خواباندن در محلول نمک انجام می‌گیرد. خشک کردن نیز در آفتاب و یا بوسیله جریان هوای گرم انجام می‌گیرد.

حذف اضافات

قسمت اضافی روی پوست، مانند گوش، دم، سم و گوشت‌های اضافی که ضمن کندن پوست بر روی آن باقی می‌ماند و از نظر چرم سازی ارزشی ندارد، پیش از هر عمل باید از پوست جدا شود.

خیساندن

به منظور حل کردن و از بین بردن مواد زاید حل شدنی موجود روی پوست، آن را در آب خیس می‌کنند تا بدین وسیله، هم مواد زاید در آب حل شوند و هم الیاف پوست، آب جذب کرده، به شکل طبیعی خود در آید.

لش زدایی

پوست‌ها معمولا با مقداری چربی و گوشت های اضافی همراه‌اند که باید حذف شوند. بوسیله ماشین لش زدایی که از دو غلتک، یکی فلزی و شیاردار و دیگر پلاستیکی تشکیل شده انجام می‌پذیرد.

مو زدایی و آهک‌ زنی چرم

پس از لش زدایی باید پشم، مو و پروتئین‌های غیر الیافی را از سطح پوست زدود. برای این منظور پوست را در محلول آب آهک قرار می‌دهند و به آن، سولفید سدیم می‌افزایند. هر مولکول سولفید سدیم بوسیله یک مولکول آب هیدرولیز شده، یک مولکول سولفید هیدروژن سدیم ایجاد می‌کند که کندن پشم و مو را تسریع می‌کند.

حذف سایر زواید

در این مرحله، غده‌های پوستی بافت های رنگی مو و مواد آهکی باقی مانده بوسیله ماشین های ویژه از بین می‌رود.

حذف آهک

آهک باقیمانده پس از مرحله قبل، باید کاملا گرفته شود و گرنه چرم حاصل، شکننده شده، در سطح آن ترک‌هایی ایجاد می‌شود که از رنگ آمیزی درست و دقیق آن جلوگیری می‌شود. این عمل، بوسیله مواد شیمیایی مانند نمک های آمونیم، بی‌سولفیت سدیم، اسید سولفوریک و … انجام می‌گیرد.

قلیایی کردن بوسیله خیساندن در مواد شیمیایی

پس از عمیلیات آهک گیری، پوست را در یک حمام قلیایی که حاوی نمک‌های آمونیوم است، قرار می‌دهند که علاوه بر عمل آهک گیری، اثر آنزیم‌ها را افزایش داده و خواص مطلوبی از جمله لطافت، قابلیت انعطاف‌پذیر و صاف شدن چرم بوجود می‌آورد. در این مرحله الیاف و بافت‌های پوست منبسط شده، سطح رویی پوست تمیز و باقی مانده پروتئین‌ها منجمد و از روی پوست پاک می‌شود.

گرفتن چربی پوست

چون بعضی از پوست‌ها مانند پوست گوسفند، خوک و سگ دارای چربی است، بایستی پیش از عملیات دباغی، چربی‌ها حذف شوند. برای این منظور چربی را بوسیله هیدروکسید سدیم به صابون تبدیل کرده، بعد آنرا با آب می‌شویند.

اسیدی کردن پوست

در این مرحله، پوست را در محلول اسیدی که حاوی نمک است، قرار می‌دهند. در این عمل، نمک به علت خاصیت تراوش کنندگی که دارد، مانع تورم الیاف شده، جذب پوست نمی‌شود. در صورتی که محلول اسید در الیاف پوست تا حد اشباع نفوذ کرده و با این عمل، الیاف پوست صاف شده و پوست حالت نیم دباغی شده بخود می‌گیرد.

برش زدن و تراش دادن چرم

پس از مرحله آب گیری از چرم دباغی شده، آنرا بوسله ماشین برش می‌دهند تا به هر ضخامتی که لازم باشد در‌آید. پس از مرحله آبگیری و برش زدن، چرم را از ناحیه گوشتی بوسیله ماشین‌های غلطکی به ضخامت‌های مورد نیاز،‌ می‌تراشند. بعضی از چرم‌های دباغی شده با مواد دباغی گیاهی را قبل از تراشیدن باید پاک و تمیز کرد تا ناحیه گوشتی چرم پاک شود. پرداخت کردن یا سمباده زدن عبارت است از پاک کردن و همگن کردن چرم و همچنین تراشیدن قسمت‌های آسیب دیده که بوسیله ماشین صورت می‌گیرد.

رنگ آمیزی چرم

مواد رنگی که از آن‌ها برای رنگ آمیزی چرم ها استفاده می‌شود، دو دسته‌اند:

• مواد رنگی معدنی غیر محلول در آب مانند اکسید روی، کرومات سرب و غیره که قدرت پوشش زیادی دارند.
• مواد رنگی آلی محلول در آب مانند رنگ‌های آنیلی، آنیونی و مواد رنگی نیتروژن دار، دی‌فنیل آهن و غیره.

این رنگ‌ها را بر اساس نفوذ در الیاف چرم، به سه دسته کاتیونی، آنیونی و مواد رنگی غیر قابل حل در آب تقسیم می‌کنند. برای جلوگیری از سفت و سخت شدن چرم پس از رنگ آمیزی، باید به آن روغن زد تا بدین طریق خواص مطلوب زیر در آن ایجاد شود:

نرم و قابل انعطاف شدن، کاهش دادن میزان نفوذ گرما، مقاوم شدن در برابر آب، ایجاد قدرت کششی و افزایش طول.

براق‌کننده‌ها

پس از چرب کردن چرم، نرم کردن، خشک کردن و پرداخت کردن آن، به‌منظور خوش نما کردن و افزایش دوام چرم، آنرا به روش‌های مختلف براق می‌کنند. براق کننده‌های مهم عبارتند از:

• مواد براق کننده رزینی که عمدتا از لاک‌های شیشه‌ای تهیه می‌شود.
• مواد براق کننده پروتئینی که معمولا از لاک، نرم کننده، عوامل پوششی و پر کننده منافذ، مواد حفظ کننده، مواد ثابت کننده و مواد رنگی تشکیل شده‌اند.
• مواد براق کننده نیترو سلولز که شامل لاک، حلال، مواد رنگی نیترو سلولز، مواد لاستیکی و مواد رقیق کننده است.

انواع چرم‌ های رویه

چرم کرم باکسی: از پوست گاو بدست می‌آید و بسیار نرم و لطیف است و دارای رخ صاف بوده و علائم طبیعی رخ آن بخوبی نمایان است.

چرم کرم باکسی چاپی: چرمی است که رویه آن بطور مصنوعی منقوش شده است. این چرم از نامرغوبترین پوست‌های گاو که رویه آن معیوب باشد بدست می‌آید.

چرم دال باکسی: چرمی است که زیاد چرب شده و رخ آن منقوش است.

چرم ضد آب : چرم گاوی است که زیاد چرب شده رخ آن مات و دارای علائم طبیعی است.

انواع چرم و کاربرد آن‌ها

چرم‌های مختلفی در بازار وجود دارد که در این قسمت با انواع چرم آشنا می‌شویم:

چرم مراکشی

این نوع چرم با محکم‌ترین انواع چرم‌ ها برابری می‌کند. در عین حال، بسیار نرم و قابل انعطاف است. در زمانهای گذشته چرم مراکشی را با دوختن پوست‌ها، دباغی می‌کردند.در آن روش، پوست را به شکل مشک، کشکول یا بطری در می‌آورند.

سپس آن را با مقداری سماق پر می‌کردند و در ظرف‌های پرشده از همان محلول شناور می‌ساختند. سپس بوسیله تیغه‌های چوبی در حال چرخیدن، به روی پوست ضربه‌هایی وارد می‌شد و به ساخت چرم کمک می‌کرد.ا ز این نوع چرم بیشتر برای صحافی کتابها استفاده می‌شد. امروزه این چرم ها برای تهیه کالاهای چرمی ظریف مانند کیف‌های زنانه، کیف‌های دستی و جیبی مردانه استفاده می‌شود.

چرم اسپانیایی

این نوع چرم، در واقع نوعی چرم مراکشی است. امروزه این نوع چرم ها را از پوست اسب با کیفیت مرغوب به روش پوست پیرایی گیاهی تولید می‌کنند. این نوع چرم ها را از طرف لش پرداخت می‌کنند. چرم تولید شده بسیار محکم و همچنین ضد آب است. از این چرم، در ساخت کفش‌های مردانه مرغوب استفاده می‌شود.

چرم روسی

همانطور که از نام این نوع چرم بر می‌آید، نخستین بار در روسیه تهیه شده است. عمل پوست پیرایی با استفاده از پوست درختهای بید و غان انجام می‌شد. این نوع چرم با بوی خوشایندی که داشت، شناخته می‌شد که به بوی خوش روغن درخت غان مربوط است. امروزه تولید اینگونه چرم، دیگر مخصوص کشور روسیه نیست و در بسیاری از کشورها با استفاده از مواد پوست پیرایی گیاهی، تولید می‌شود. از این نوع چرم برای صحافی کتاب، ساخت کیف بغلی، چمدان و لباس استفاده می‌شود.

چرم‌های حاصل از پرندگان، ماهی‌ها، خزندگان و انواع پستانداران

بطور کلی، بیشتر چرم مورد نیاز، از پوست حیوان‌هایی مانند گاو، گوسفند، بز و خوک بدست می‌آید. این حیوان‌ها را بیشتر به خاطر گوشت آنها پرورش می‌دهند. در واقع پوست آنها، یک فراورده فرعی به حساب می‌آید. اما حیواناتی هم هستند که تنها به خاطر استفاده از پوستشان شکار می‌شوند. از جمله این حیوانات می‌توان به مار، مارمولک، سوسمار و کروکودیل اشاره کرد.

پوست مار و مارمولک

این نوع پوست، بسیار نازک و در عین حال محکم است. وقتی که پوست پیرایی می‌شود، ترک نمی‌خورد و آبرفتگی و کشیدگی پیدا نمی‌کند و دوام و استحکام زیادی دارد. پوست مارمولک‌ها، گرانتر از پوست مارها است. از یک مارمولک می‌‌توان حدود 30 سانتیمتر مربع پوست بدست آورد.

پوست کروکودیل‌ها و سوسمارها

این حیوانات،‌ پوست زیبایی دارند و از روی نقش‌های بزرگ به راحتی می‌توانند تشخیص داده شوند. این پوست‌ها، به اندازه‌ای شهرت دارند که برای ساخت تقلبی آنها با پرس‌های فولادی، نقش‌های سوسمار را بر روی پوست گاو، نقش و ثابت می‌کنند. پوست سوسمار، بیشتر از پوست کروکودیل مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای ساخت چمدان‌های درجه یک، کیف‌های زنانه و کفش‌های مرغوب درجه یک استفاده می‌شود.

پوست ماهی

در میان ماهی‌ها، کوسه دارای مناسب ترین پوست برای تولید چرم است. چرم موسوم به شاگرین (Shagreen) از پوست این حیوان ساخته می‌شود.

پوست پرندگان

پوست پرندگانی که برای استفاده از پر و بالشان پرورش می‌یابند، تنها در صورتی به چرم تبدیل می‌شوند که پرنده، مرده یا کشته شود. نوع بسیار خوب چرم، امروزه از پوست کانگورو والابی (Wallaby) تهیه می‌شود. چرم ساخته شده از پوست این حیوان‌ها برای رویه کفش بکار می‌رود و در مقایسه با انواع چرم، محکمترین آن‌ها بوده و هیچگاه ترک بر نمی‌دارد و پاره نمی‌شود.

از پوست شتر مرغ نیز چرم بسیار سخت و مرغوب بدست می‌آید که از آن در تهیه کیف و کفش و چمدان استفاده می‌شود. تقریبا تمام پوست‌های شتر مرغ در آمریکای جنوبی بدست می‌آید. بطور کلی می‌توان گفت که بجز حشرات، کمتر مخلوق چرنده یا خزنده‌ای وجود دارد که نتوان پوست آن را به چرم مرغوب تبدیل کرد‌.

مواد تکمیل چرم

ترکیباتی که در مرحله پرداخت چرم بکار می‌روند بسیار متنوع بوده و شامل رنگدانه‌های آلی و معدنی، رنگینه‌های عالی قابل حل در حلال، رزین‌ها، واکس‌ها، نفوذ دهنده‌ها و غیره است. ترکیبات و موارد استفاده از آنها نسبت به نوع چرم متغیر است و بستگی به نوع چرم و مصرف نهایی آن دارد.

لایه‌های تشکیل دهنده پرداخت چرم

سه لایه اصلی عملیات رنگ آمیزی سطح انواع چرم به شرح ذیل است:

• باتوم یا لایه زیرین: اولین لایه پرداخت است که رزین‌های مصرفی در این قسمت عموما چسبناک بوده و باعث چسبیدن سطح چرم به لایه بیس یا پایه می‌گردند.
• بیس یا پایه: این لایه عموما 5 تا 8 بار بر سطح دایکراست اعمال می‌گردد، اصلی ترین لایه پرداخت است و در واقع ایجاد رنگ دلخواه، زیردست مناسب و پوشش عیوب سطح چرم بوسیله این مرحله حاصل می‌شود.
• تاپ یا لایه فوقانی: بعنوان لایه لاک شناخته می‌شود. وظیفه این لایه محافظت از لایه بیس در مقابل سایش، جلوگیری از رنگ دهی چرم و ایجاد براقیت دلخواه است.

انواع پرداخت چرم

1- پرداخت آنیلینی: در بسیاری از موارد برای یکنواخت کردن، مراقبت، حالت و مقاومت چرم روی آن با فیلمی شفاف پوشانده می‌شود و در نتیجه زیبایی طبیعی رخ چرم کاملا مشاهده می‌گردد.

2- پرداخت مات یا پیگمنتی: در این نوع پرداخت جهت رنگ کردن سطح چرم از رنگدانه استفاده می‌شود در نتیجه سطح رخ چرم کاملا قابل مشاهده نیست.

3- پرداخت نیمه آنیلین: حد واسط دو نوع پرداخت آنیلین و پیگمنتی است.

4- پرداخت ورنی: در این نوع پرداخت از لایه پلی اورتان ضخیم تر استفاده می‌شود که تقریبا چرم را ضد آب می‌سازد و معمولا بصورت براق و شفاف است.

5- پرداخت پولاپ: در این پرداخت از روغن‌هایی استفاده می‌گردد که در صورتی که چرم تحت فشار قرار گیرد سایه تیره و روشن روی آن ایجاد می‌گردد این پرداخت ظاهری بسیار طبیعی و زیبا به چرم می‌دهد.

ولی در نگهداری آن بایستی دقت کافی بعمل آید و از ایجاد هر گونه خراش روی سطح آن بایستی جلوگیری شود.

لایه پرداخت چرم باید دارای خواص زیر باشد:

1- چسبندگی مطلوب

2- ثبات نوری قابل توجه

3- خاصیت نرمی و کشسانی مطلوب

4- مقاوم در مقابل سایش

5- مقاوم در مقابل عرق کردن

6- قابلیت انعطاف پذیری

7- مقاوم در مقابل تغییرات دما

نحوه نگهداری از البسه و کالاهای چرمی

⏺ چرم و جیر محصولی از پوست طبیعی است که سایه روشنی رنگ و چروک‌های طبیعی وجه تمایز آن از محصولات مصنوعی است.

⏺ گردو غبار و کثیفی سطح چرم را با یک اسفنج نرم پاک کنید.

⏺ سعی نکنید لکه‌های خیلی عمیق یا لکه‌هایی که به سختی پاک می شوند را کاملا برطرف نمایید. با دور نگهداشتن کالای چرمی از رطوبت زیاد آنرا از خطر متورم شدن و یا کپک زدگی مصون دارید.

⏺ جهت محافظت از کالای چرمی از روکش پلاستیکی هرگز استفاده ننمایید.

⏺ از زدن عطر و اسپری بصورت مستقیم بر روی کالای چرمی جدا خودداری کنید.

⏺ از تابش مستقیم آفتاب بمدت طولانی بر آن بپرهیزید.

⏺ از ایجاد لکه چربی و خودکار جدا جلوگیری نمایید.

⏺ محصولات چرمی ممکن است پس از مدتی بعلت خشکی هوا یا پس از خشکشویی کمی خشک شود، برای جلوگیری از خشک شدن و حفظ نرمی و لطافت آن از واکس‌های روغنی مخصوص چرم طبیعی استفاده کنید.

⏺ رفع چروک از جیر یا چرم کار ساده‌ای نیست، لذا لازم است این البسه با چوب لباسی مخصوص در جای خشک و خنک نگهداری شود.

⏺ کاور لباس را از جنس پارچه‌ای انتخاب نموده و از استفاده از کاور پلاستیکی خودداری نمایید.

⏺ حتی الامکان از استفاده البسه چرمی در زیر باران خودداری فرمایید، در غیر اینصورت استفاده بهتر است قبلا آن را با اسپری ضد آب کننده کلونیل (Nano Poro) اسپری نمایید.

⏺ البسه چرمی را می‌توانید با قرار دادن پارچه پنبه‌ای خشک بر روی آن و دمای کمتر از 70 درجه و بدون بخار اتو نمایید.

⏺ از اتو نمودن البسه جیر و شرلینگ خودداری نمایید.

⏺ کیف چرمی خود را با کاغذ باطله پر کنید تا شکل خود را از دست ندهد.

⏺ محصولات چرمی در مقابل نفوذ آب تا حدودی مقاومت هستند (مانند البسه پارچه‌ای به سرعت خیس نمی‌شوند) ولی ضد آب نیستند،

⏺ در هوای آزاد دور از نور مستقیم خورشید یا حرارت خشک شود تا به حالت اولیه برگردد، پس از آن اندکی نرم کننده سطحی چرم استفاده کنید تا انعطاف پذیری آن مجددا ایجاد شود در مورد دستکش قبل از خشک شدن کامل، آنرا بدست کنید تا فرم دست پیدا کند.

نحوه اعمال واکس مناسب البسه وکالاهای چرمی

تمامی کالاهای چرمی ما جهت نگهداری نیازمند اعمال واکس مناسب هستند، دقت نمایید که واکس مصرفی حتما باید مناسب و مخصوص انواع چرم طبیعی باشد، به این منظور می‌توانید از واکس کلونیل (Diamant wax) استفاده نمایید. در هنگام اعمال واکس به نکات زیر توجه نمایید.

مقدار کمی واکس اعمال شود به گونه‌ای که واکس اضافی روی سطح چرم بیش از حد لازم نماند، دقت نمایید از مصرف واکس بیش از حد معمول جدا خودداری شود، استفاده بیش از حد واکس منجر به مسدود شدن منافذ سطحی چرم و جلوگیری از بهینه عمل کردن خصلت تنفسی چرم (ورود هوا و خروج بخار آب) و همچنین شوره زدن چرم می‌شود.

در مورد البسه دقت نمایید

⬅ قبل از اعمال واکس مناسب، لباس مورد نظر باید به مدت چند دقیقه گرم شود برای این منظور می‌توان لباس را در برابر جریان هوای نیمه گرم مثلا فن کوئل یا سشوار قرار داد.

⬅ پس از اعمال واکس لباس مجددا در برابر هوای نیمه گرم قرار گیرد.

⬅ در نهایت کل سطح البسه به وسیله برس یا پارچه نخی تمیز و نرم پولیش شود.

⬅ در صورت سفیدک زدن سطح البسه پس از واکس ابتدا پارچه نخی تمیزی روی لباس چرمی پهن نموده و سپس در کمترین درجه حرارت ممکن لباس مورد نظر را اتو نمایید از ثابت نگهداشتن اتو روی سطح چرم جدا خودداری نمایید

نحوه تمیز کردن سطح البسه و کالاهای چرمی

البسه چرمی را می‌توان در خانه با یک پارچه نمناک تمیز کرد. چنانچه آلودگی سطح چرم زیاد باشد می‌توانید با استفاده از تمیزکننده‌ها به شرح زیر نسبت به تمیز کردن آن اقدام فرمایید.

✔ کف تمیزکننده را بر روی پارچه نخی سفید قرار دهید.

✔ پارچه را به صورت یکنواخت بر روی سطح چرم بکشید.

✔ کف و آلودگی خارج شده را با پارچه نخی نمناک تمیز نمایید.(دقت نمایید آب اضافی پارچه را ابتدا به طور کامل خارج نمایید.)

✔ اجازه دهید تا سطح چرم به طور طبیعی خشک شود.

حرف آخر

فروشگاه چرم آرتان با استراتژی سرآمدی و نوآوری در حوزه فروش و توزیع محصولات متمایز و با کیفیت چرمی با تکیه بر دانش و مهارت هنرمندان این صنعت در سراسر کشور تأسیس گردیده است. شما می‌توانید محصولات چرمی را با ضمانت از این فروشگاه خریداری کنید و از تنوع رنگ و طرح‌های آن لذت ببرید.